Nauczanie początkowe czyli szkoła podstawowa

 

            Szkoła podstawowa to pierwszy etap w życiu dziecka, który ma na niego znaczący wpływ. To właśnie wtedy rozwijają swoje umiejętności, a także uczą się wspólnego bytowania z innymi, czerpiąc wiedzę o świecie. Państwa skandynawskie różnią się od siebie systemem nauczania.

            W Danii obowiązkiem nauczania są objęte dzieci od 7 do 16 roku życia, lecz nie ma tam typowego obowiązku szkolnego, gdyż samodzielnie można organizować dzieciom naukę. Wszystko jednak musi być rozliczone w formie systematycznych testów i egzaminów. Nauczanie początkowe w Danii obejmuje pierwszą i drugą klasę. Uczęszczając na zajęcia dzieci uczą się między innymi jak pracować zespołowo, jak samodzielnie wykonywać zadania, czy odpowiedzialności. Ciekawym rozwiązaniem są również zajęcia zawodoznawcze, na których dzieciom przedstawia się zakres działania i obowiązków niektórych zawodów. Istotną rolę przez wszystkie etapy nauki odgrywa muzyka, sztuka, bowiem w każdej wiedzy trzeba umieć dostrzegać elementy kreatywne i włączać je w nauczenie.

            W Szwecji wszystkie dzieci zaczynają edukacją w wieku siedmiu lat. Szkoła podstawowa dzieli się na trzy letnie poziomy: Lågstadiet, czyli poziom niższy klas 1-3, Mallanstadiet, czyli poziom średni klas 4-6, oraz Högstadiet, czyli poziom najwyższy klas 7-9. Określono minimalną liczbę godzin, jaka powinna być przeznaczona na nauczanie poszczególnych przedmiotów. Władze gminy mogą przyjąć minimalną lub rozszerzoną wersję programu. Uczniowie mają zajęcia m.in. z wychowania artystycznego, gospodarstwa domowego, języka angielskiego, drugiego języka obcego (gmina może włączyć także trzeci język obcy), higieny i wychowania dziecka, odbywają staże w zakładach pracy oraz mają przedmioty wybierane przez gminę.
            Obowiązkowy system kształcenia w Norwegii obowiązuje w wieku od 6 do 16 lat.Rok szkolny liczy 190 dni od sierpnia do czerwca, a tydzień „szkolny” trwa pięć dni w wymiarze zajęć od 20 lekcji (15 godz. zegarowych) w pierwszym roku nauczania do 30 lekcji w ostatnich latach grunnskole, czyli szkoły podstawowej. Gminy podejmują decyzje w zakresie używania w szkołach jednej z dwóch urzędowych wersji j.norweskiego (pisanego) „Bokmål” lub „Nynorsk”.Używa się również j.lapońskiego. Uczniowie są dzieleni na grupy wg kryteriów pedagogicznych, przy czym nie ma przepisów w zakresie maksymalnej wielkości klas. W okresie kształcenia obowiązkowego prowadzone są takie przedmioty jak: j.norweski, matematyka, wiedza o społeczeństwie, wychowanie plastyczne i prace ręczne, przedmioty przyrodnicze i ochrona środowiska, j.angielski, wychowanie muzyczne, zajęcia z gospodarstwa domowego, wychowanie fizyczne oraz wiedza o chrześcijaństwie, religia i etyka.

       Jak widać w krajach skandynawskich stawia się także na zajęcia praktyczne. Czy nie wydaje Wam się, że brakuje tego w Polskim szkolnictwie? 

M.